Przerzutki rowerowe tylne

Budowa tylnej przerzutki rowerowej

Każda przerzutka rowerowa tylna składa się z podobnych komponentów, niemniej - modele między sobą mogą się różnić. Klasyczny model oparty o sterowanie za pomocą linki możemy podzielić na trzy podstawowe części: mocowanie z hakiem lub otworami mocującymi i śrubami regulującymi, korpus zawierający sprężynę i kształtownik utrzymujący sztywność przerzutki oraz wózek odpowiedzialny za prowadzenie łańcucha między dwoma kółeczkami (prowadzącym, G-Pulley oraz napinającym czyli T-Pulley).

Modele sterowane elektronicznie (np. serie SRAM AXS, Shimano Di2) zasadniczo nie różnią się od mechanicznych w konstrukcji samej w sobie. Spora część automatycznie wykrywa położenie kasety, którą obsługują i nie dopuszczają do tego by łańcuch przeszedł poza bezpieczny zakres (np. spadając ze skrajnej zębatki). Dodatkowy element to mocowanie baterii i silnik obsługujący mechanizm przerzutki.

Rodzaje tylnych przerzutek rowerowych

Przerzutka rowerowa tylna jest sercem napędu roweru - a na pewno jego bardzo istotną częścią. Może obsługiwać od 5 do 12 zębatek w kasetach i nieustannie pracuje się nad tym, by robiła to szybko, sprawnie i skutecznie nawet w wersjach elektronicznych. Te, w topowych wersjach (np. SRAM Eagle AXS, Shimano GRX RD) są najbardziej zaawansowanym rodzajem współczesnych przerzutek - działają bezprzewodowo oparte o wspólne środowisko sprzętowe. Ale modele mechaniczne także potrafią być zaawansowane, będąc jednocześnie niezależne od baterii - tu warto pomyśleć o modelach takich jak szosowa Tiagra od Shimano, czy rewelacyjna RD - M786 z grupy XT do rowerów MTB.

Poszczególne przerzutki rowerowe tylne różnią się długością wózka, sposobem regulacji i zakresem obsługiwanych przełożeń. Im dłuższy wózek, tym prowadzenie łańcucha pewniejsze, co ma znaczenie w MTB. Nowoczesne przerzutki obsługują zazwyczaj określony zakres przełożeń (na przykład - do dziewięciu), lub produkowane są pod konkretny układ np. 2x12. Przy zakupie zwróćcie uwagę na mocowanie haka - zazwyczaj producent nie ogranicza się do jednego w danej grupie sprzętu. Także ilość zębatek jest istotna - wybierzcie modele dedykowane do danego układu, wtedy będzie on pracować precyzyjnie. Nowoczesne sposoby regulacji - np. systemy DynaSys w Shimano - i konstruowanie przerzutki by jak najlepiej chroniła łańcuch podczas pracy to codzienność i cechy nowoczesnego modelu.

Sposoby montażu przerzutki tylnej

Obecnie mamy do czynienia z montażem na dwa sposoby. Jednym jest typowy hak przerzutki - wyposażony w śrubkę blokującą jej położenie, zakłada się go na oś tylnego koła. Śrubka blokuje hak w miejscu, a oś przechodzi przez ucho haka. Drugim sposobem jest śruba - w tym wypadku mocujemy przerzutkę do istniejącego już haka zintegrowanego lub założonego na ramę. Na rynku mamy szeroki wachlarz adapterów - można użyć ich, gdy nasza rama nie obsługuje danego modelu mocowania, najlepiej jednak jest sprawdzić to przed zakupem.

Wybierając przerzutkę na tył powinniśmy przede wszystkim zwrócić uwagę, czy będzie ona kompatybilna z pozostałymi elementami napędu. Absolutnie najważniejszy parametr to ilość rzędów w napędzie. Jeżeli mamy napęd 10-rzędowy, to przerzutka także musi mieć w swojej specyfikacji taką wartość. Kolejnym ważnym elementem jest jej pojemność, czyli różnica między najmniejszą, a największą zębatką w kasecie. Dla przykładu kaseta z zębatkami 10-51 będzie wymagać przerzutki o pojemności minimum 41, a dla kasety 11-25 wystarczy zaledwie 14. Z pojemnością bezpośrednio związana jest długość wózka. Przerzutka tylna może mieć krótki, średni lub długi wózek. Oznacza się je symbolami: „SS”, „GS” i „SGS”.

Przerzutka tylna do zadań specjalnych

Tak możemy określić przerzutki rowerowe tylne AXS i DI2. Są to sterowane elektronicznie (przewodowo lub bezprzewodowo) przerzutki, które coraz częściej pojawiają się w rowerach z wyższej półki. Ich największymi zaletami są: szybkość i precyzja zmiany przełożeń. Inną mniej oczywistą zaletą jest brak konieczności ponownej regulacji gdy odkręcimy przerzutkę od roweru. Na przykład w czasie podróży samolotem.

Obecnie elektroniczne tylne przerzutki rowerowe produkowane są przez kilka firm na czele z Shimano i SRAM. W Shimano znajdziemy je w grupach szosowych: 105, Ultegra i Dura-Ace, grupach MTB: XT, XTR oraz grupy CUES i gravelowa GRX. SRAM natomiast w rowerach szosowych oferuje przerzutki elektroniczne z serii Rival, Force i Red. W grupach rowerów górskich są to XX1, XO1 oraz GX. Do graveli natomiast powstała przerzutka tylna sygnowana XPLR. Jest to trochę zmodyfikowana przerzutka szosowa, która także występuje jako Red, Force lub Rival.

Chcąc złożyć nowy rower lub ulepszyć ten, który już posiadamy, z całą pewnością dobrym rozwiązaniem będzie wybór dobrej i sprawdzonej przerzutki tylnej, ponieważ to właśnie z przełożeń na kasecie będziemy korzystać najczęściej w czasie jazdy.

Szeroki wybór przerzutek tylnych wszystkich największych oraz tych mniej popularnych producentów znajdziecie oczywiści na naszej stronie, a to wszystko w najlepszych cenach. Zapraszamy do zakupów!